Паёми Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ҳамеша ҳамчун роҳнамо барои рушди ҷомеа, илм ва маърифат хизмат мекунад. Дар ин паёмҳо нақши занон дар соҳаҳои гуногун, аз ҷумла илм, таъкид карда мешавад.
Имрӯзҳо занон дар илмҳои гуногун, аз табиатшиносӣ ва муҳандисӣ то илмҳои гуманитарӣ, саҳми назаррас мегузоранд. Бо сиёсати созандаи Пешвои миллат, барои духтарон имкониятҳои васеъ, аз ҷумла квотаҳои таҳсил, грантҳо ва барномаҳои илмӣ фароҳам оварда шудаанд.
Дастгирии занон дар илм на танҳо рушди илм ва технологияро метезонад, балки барои пешрафти иҷтимоӣ ва иқтисодӣ низ мусоидат мекунад. Имрӯз мо шоҳиди он ҳастем, ки занони тоҷик дар донишгоҳҳои бонуфузи ҷаҳонӣ таҳсил мекунанд, дар озмунҳои байналмилалӣ иштирок менамоянд ва дар лоиҳаҳои муҳими илмӣ саҳм мегузоранд.
Бо таваҷҷуҳ ба ин, зарур аст, ки ҷомеа ва муассисаҳои илмӣ минбаъд низ дастгирии худро нисбат ба занони донишманд тақвият бахшанд. Ҳар як духтари тоҷик бояд эҳсос кунад, ки ӯ метавонад олими бузург ва кашшофи илми нав гардад.
Хулоса, таваҷҷуҳи Пешвои миллат ба рушди занон дар илм барои пешрафти устувори кишвар нақши муҳим мебозад. Ҳар як зан бояд бо истифода аз имкониятҳои фароҳамшуда кӯшиш намояд, то дар илм муваффақ гардад ва барои ояндаи Тоҷикистон саҳми арзанда гузорад.
